Λίγα λόγια για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας

 Το Ταμείο Αλληλοβοήθειας είναι μία δομή αλληλεγγύης της συλλογικότητας «Άνεργες/οι από τις γειτονιές της Αθήνας».

Καταλαβαίνουμε ότι η αρρώστια είναι ο καπιταλισμός και η μισθωτή σκλαβιά και ότι η εξαθλίωση της ακραίας ένδειας είναι σύμπτωμα. Καταλαβαίνουμε ότι πρώτα οφείλουμε να πολεμήσουμε την αρρώστια και όχι το σύμπτωμα. Ίσως το Ταμείο Αλληλοβοήθειας να είναι ασπιρίνη σε καρκινοπαθή, όμως πιστεύουμε στη δύναμη της συλλογικής προσπάθειας και στην αξία της αλληλεγγύης. Πιστεύουμε ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε και όχι να μεμψιμοιρούμε γι’ αυτό το Ταμείο Αλληλοβοήθειας μας φαίνεται σαν κάτι αυτονόητο.

Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούμε να επισκιάσει τη λειτουργία της συλλογικότητας, να ατονήσει η παραγωγή πολιτικού- κινηματικού λόγου και δράσεων, ούτε να μετατραπούμε σε εναλλακτική ομάδα ή αστικού κερδοσκοπικού ή μη κερδοσκοπικού τύπου επιχείρηση. Γι’ αυτό το λόγο η συλλογικότητα διατηρεί ανεξάρτητο ταμείο για να καλύπτει τα πάγια έξοδά της καθώς και τα έξοδα για την προπαγάνδιση του πολιτικού της λόγου και των δράσεών της.

Με το Ταµείο Αλληλοβοήθειας ελπίζουµε να µπορέσουµε να στηρίξουµε µέλη της συλλογικότητας, ή πρόσωπα του κοντινού µας περίγυρου µε τα οποία έχουµε αναπτύξει κινηµατικές σχέσεις και χρειάζονται να καλύψουν άµεσα επιτακτικές ανάγκες που απειλούν την επιβίωση ή την αξιοπρέπειά τους. Αντιλαμβανόμαστε ότι με το Ταμείο Αλληλοβοήθειας δε μπορούμε να λύσουμε προβλήματα βιοπορισμού ή να καλύψουμε καθημερινές ανάγκες, ούτε και φιλοδοξούμε κάτι τέτοιο. Την ευθύνη για το που και πόσα χρήματα θα δίνονται την έχει αποκλειστικά και μόνο η συλλογικότητα, όπως και τη συνολική πολιτική ευθύνη του εν λόγω εγχειρήματος.

Βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του Ταμείου Αλληλοβοήθειας είναι η υπέρβαση προσωπικών επιδιώξεων και συμφερόντων προς όφελος της κοινής προσπάθειας, η σφυρηλάτηση της συντροφικότητας, η εμβάθυνση σχέσεων που βασίζονται στο σεβασμό, την εκτίμηση, και την εμπιστοσύνη.

Καθώς η κρίση βαθαίνει απειλητικά είναι πιθανό η κάλυψη στοιχειωδών αναγκών τόσο δικών μας όσο και κοντινών μας ανθρώπων να καταστεί πολύ δύσκολη ή και ανέφικτη στο άμεσο μέλλον. Η απόφασή μας να δημιουργήσουμε το Ταμείο Αλληλοβοήθειας πηγάζει από την κοινή μας αγωνία, τα πιστεύω μας και τη συντροφικότητα που αισθανόμαστε ο ένας για τον άλλο και όχι από φρούδες ελπίδες ότι με αυτόν τον τρόπο θα λύσουμε όλα μας τα οικονομικά προβλήματα.

Άλλωστε, η συλλογική δουλειά (και όχι δουλεία), η δημιουργικότητα, η χειρωναξία που σέβεται τις αντοχές του ανθρώπινου σώματος και το δέσιμο των συντροφικών σχέσεων μόνο καλό μπορούν να κάνουν…