ΑΝΕΡΓΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ . ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 15 ΜΑΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ

Αν καλούμε και εμείς για την απεργία στις 15 Μαΐου, δεν είναι μόνο γιατί ως άνεργοι είμαστε κομμάτι της εργατικής τάξης και των αγώνων της και έτσι αλληλέγγυοι με τους συνάδελφους βιβλιοϋπάλληλους στην απεργία για την υπογραφή κλαδικής σύμβασης, αλλά και γιατί με την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων και την προώθηση των ατομικών συμβάσεων, θεωρούμε ότι θιγόμαστε και εμείς άμεσα.

Ως γνωστόν το επίδομα ανεργίας υπολογίζεται με βάση το ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη.
Η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η απροσδιοριστία πλέον του βασικού μισθού αφού αυτός πια ανεβοκατεβαίνει σύμφωνα με τις ορέξεις της εκάστοτε κυβέρνησης και των εργοδοτών αφήνει απροσδιόριστο όχι μόνο το ύψος του ποσού του ταμείου ανεργίας αλλά αβέβαιη ακόμα και την ίδια την επιδότηση.

Η πρόσφατη ετσιθελική πραξικοπηματική μείωση κατά 22% του κατώτατου ορίου της πάλαι ποτέ «εθνικής συλλογικής σύμβασης», συμπαρέσυρε αυτόματα και το ταμείο ανεργίας από 460 σε 360 ευρώ. Ακολούθησαν αυτόματα τα επιδόματα του ΟΑΕΔ όπως: τα εποχικά, το ειδικό βοήθημα μετά τη λήξη της τακτικής επιδότησης ανεργίας, το επίδομα για τους αποφυλακιζόμενους, το επίδομα επίσχεσης – διακοπής εργασιών και το επίδομα μητρότητας.

‘Eρχονται όμως και χειρότερα, όπως μας προετοιμάζουν εδώ και καιρό τα ΜΜΕ, με την περαιτέρω μείωση του κατώτατου ορίου της «εθνικής σύμβασης», την κατάργηση της αποζημίωσης απόλυσης, την μείωση της κανονικής άδειας, την κατάργηση του αφορολόγητου ορίου των 5.000 ευρώ. Και το βαρέλι δεν έχει πάτο…
Αν παλιότερα μπορούσαμε με μια απλή προσφυγή στο σωματείο, τα δικαστήρια και την επιθεώρηση εργασίας να διαφυλάξουμε τα όποια κεκτημένα, με την κατάργηση της εργατικής νομοθεσίας και την άμεση συνεργία των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ σε αυτό, τι μπορούμε να κάνουμε;

Η υποχωρητικότητα απέναντι στην εργοδοσία και την τρομοκρατία τους στο χώρο δουλειάς, δεν διασφαλίζει ούτε τους μισθούς, ούτε τη θέση του εργαζόμενου μέσα στο μαγαζί, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να ανοίγει την όρεξη των αφεντικών. Αν στον ιδιωτικό τομέα πριν το μνημόνιο δεν υπήρχε σταθερότητα στην εργασία, τι είδους εξασφάλιση υπάρχει μετά το μνημόνιο, τη στιγμή που ακόμα και η μονιμότητα στον δημόσιο τομέα έχει αρθεί;

Η σύγκρουση με την εργοδοσία είναι μονόδρομος, γιατί οι ίδιοι οι εργοδότες έχουν αποφασίσει εδώ και καιρό να έρθουν σε άμεση σύγκρουση με τους εργαζόμενους.
Είναι απαραίτητο όσο ποτέ άλλοτε να τεθούν οι βάσεις για μια νικηφόρα εργατική αντίσταση με σχέδιο και οργάνωση, η οποία θα προκύψει μόνο μέσα από την οργάνωση των ίδιων των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Συγκροτούμε εργατικές ομάδες και εργατικές συνελεύσεις στους εργασιακούς χώρους, οργανωνόμαστε στα σωματεία μας, συγκροτούμε καινούρια επιβάλλοντας την εργατική άμεση δημοκρατία.
Η οργάνωση και αντίσταση στους χώρους δουλειάς είναι ο μοναδικός όρος ύπαρξης ενός εργατικού κινήματος την εποχή των μνημονίων, της κατάργησης της εργατικής νομοθεσίας και των συλλογικών συμβάσεων. Ενός κινήματος που αν θέλει να έχει νίκες, πρέπει πλέον να είναι συνολικά αντιθεσμικό.

Συνάδελφοι, μην αυταπατάστε ότι μπορείτε να τη βολέψετε χωρίς να έρθετε σε σύγκρουση με το αφεντικό και ότι αν απολυθείτε θα βρείτε κάπου δουλειά.
Όπως δεν βρήκαν δουλειά οι απολυμένοι συνάδελφοι στα «ελληνικά γράμματα», όπως δεν βρήκαν δουλειά οι εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένοι εργαζόμενοι, όπως δεν βρήκαμε ούτε εμείς που σας μοιράζουμε αυτή την ανακοίνωση, δεν θα βρείτε ούτε εσείς…

Ως άνεργοι δεν επιλέξαμε να απολυθούμε. Ως εργαζόμενοι δεν επιλέξαμε να δουλεύουμε σπαταλώντας άδικα το χρόνο μας , για ένα πενιχρό μεροκάματο. Η μόνη επιλογή που μπορούμε να κάνουμε είναι η εναντίωση μας σε ότι μας καταθλίβει και μας εξαθλιώνει . Είναι η οργάνωση και η αντίσταση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους δρόμους ενάντια σε αφεντικά και κράτος.