Τους τελευταίους μήνες κι άλλοι δικοί μας άνθρωποι, φίλοι, συγγενείς και γνωστοί, έχασαν τη δουλειά τους. Όμως κι όσοι/ες έχουν ακόμα δουλειά, ασφυκτιούν οικονομικά και αγωνιούν για την ίδια τους την επιβίωση. Άλλοι και άλλες πάλι επέλεξαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους, καθώς δεν άντεχαν ταυτόχρονα να ζουν και να μη ζουν. Και εμείς οι ίδιοι/ες ίσως κάποιες φορές λυγίσαμε και αναρωτηθήκαμε “προς τι όλ’ αυτά;”, κοιτάξαμε μπροστά και αντικρύσαμε το απόλυτο σκοτάδι. Δεν έγιναν μόνο οι προσωπικοί μας δρόμοι πιο σκοτεινοί. Εξίσου σκοτείνιασαν και οι δρόμοι αυτής της πόλης από πρεζέμπορους, μπάτσους και φασίστες, κι αυτό το παρεάκι -σε απόλυτη αρμονία- προσπαθεί, καιρό τώρα, να μας κλείσει μια και καλή στα σπίτια μας.

 Υπάρχει, λοιπόν, φως στο τούνελ; Υπάρχει, αλλά όχι όπως το εννοούν τα κυβερνητικά βλακόμετρα και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ.

 Υπάρχει φως στα γέλια, τις κουβέντες και τον αυτοσαρκασμό μας κάθε Τρίτη που μαζευόμαστε πάνω απ’ τις κατσαρόλες μας. Υπάρχει φως στο χέρι που απλώνουμε ο ένας στον άλλον όταν τα προσωπικά -και μη- ζόρια μας παίρνουν από κάτω. Υπάρχει φως στα πρόσωπα των ανθρώπων που -κάποιες φορές κι απ’ την άκρη του κόσμου- κατεβαίνουν τα σκαλιά του υπογείου, μαγειρεύουν, τρώνε κι αράζουν μαζί μας στα τραπέζια μας. Υπάρχει φως στο κουτί οικονομικής ενίσχυσης που κρατάει την συλλογικότητά μας ζωντανή και “γεννάει” αλληλεγγύη κάθε φορά που το κρίνουμε απαραίτητο.

Υπάρχει φως σε κάθε νίκη μας γιατί, όσο μικρή κι αν είναι, πάνω απ’ όλα είναι συλλογική.

 Γι’ αυτό το φως και για όλα όσα πιστεύουμε ότι αξίζει, συνεχίζουμε. Στα κάθε λογής αφεντικά και στα θρασύδειλα φασιστάκια που προσπαθούν να μας κλείσουν στο καβούκι μας και να μας μετατρέψουν σε ανθρώπινες σκιές, διαμηνύουμε ότι:

ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΣΚΥΜΜΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

 Η Κουζίνα Ανέργων ξεκινά πάλι λοιπόν αυτή την Τρίτη, 25/9 (όπως κάθε Τρίτη εδώ και καιρό).

 Μαγειρεύουμε στις 17:00 και τρώμε στις 20:00, στο Αυτόνομο Στέκι (Ζωοδόχου Πηγής 95-97 και Ισαύρων).