Άνεργος σημαίνει η καθημερινή «full time απασχόληση» αναζήτησης εργασίας, σε σημείο που έχεις την αίσθηση πως αν πληρωνόσουν για κάθε ώρα που έφαγες μπροστά σε οθόνες υπολογιστή, σε εφημερίδες, σε εξετάσεις και συνεντεύξεις, θα είχες θησαυρίσει. Κανείς δεν θα σε δικαιολογήσει αν κουραστείς, και σκεφτείς πως «αυτή η δουλειά δεν κάνει για μένα και θέλω κάτι άλλο.» Δεν έχεις κι άλλη επιλογή, γιατί αυτή η «δουλειά» δεν είναι σαν τις άλλες…

Άνεργος σημαίνει άνθρωποι που έχουν να βγουν χρόνια και χρόνια στην αγορά εργασίας και που την κρίση την αντιλαμβάνονται σαν ένα αντικείμενο προς ανάγνωση στις οικονομικές εφημερίδες, να σε ρωτούν κάθε λίγο και λιγάκι αν βρήκες δουλειά και να απορούν, ή στην χειρότερη να μειδιούν, όταν παίρνουν αρνητική απάντηση…

Άνεργος σημαίνει πως κάθε φορά τρέχεις να πάρεις τις εφημερίδες της Δευτέρας και της Τρίτης, που έχουν τα ένθετα με τις προκηρύξεις των «νέων θέσεων εργασίας» στο Δημόσιο και στους διάφορους οργανισμούς. Κι αφού συμπληρώσεις τις μακροσκελείς αιτήσεις, πάρεις τα παράβολα από τις εφορίες, συγκεντρώσεις όλα τα έγγραφα και φας με το κουτάλι όλη την γραφειοκρατία, συνειδητοποιείς πως μετά από όλα αυτά πάλι δεν είχες κανένα αποτέλεσμα. Και τότε θυμάσαι αυτό που σου είχαν πει, πως αυτές τις αιτήσεις τις στέλνεις για την «τιμή των όπλων» και πως ενδείκνυνται μόνο για τους υποψηφίους που έχουν εκείνον τον πασίγνωστο σε όλους μπάρμπα στην Κορώνη. Κι αν τότε είχες αναρωτηθεί ποιος είναι αυτός ο μυστήριος τύπος απ’ το όμορφο χωριό της Μεσσηνίας, τώρα το πρώτο πράγμα που σου ‘ρχεται στο μυαλό από μόνο του είναι  «Μπάρμπα, τοίχο-τοίχο μη σε πετύχω…»Άνεργος σημαίνει πως πρέπει να είσαι έτοιμος να υποστείς τις εξυπνάδες, τις ειρωνείες, τους εξευτελισμούς και την ανάκριση του κάθε Διευθυντή Προσωπικού, που νοιώθει πως του ανήκεις επειδή εκείνη την στιγμή βρέθηκες μπροστά στο γραφείο του τυλιγμένος σε ένα γελοίο κοστούμι ψάχνοντας για δουλειά. Ακόμα χειρότερα, να είσαι έτοιμος να υποστείς όλα τα παραπάνω από κάποιον «μαθητευόμενο μάγο» του H.R., που κι αυτός πριν από ένα μήνα ήταν στην ίδια θέση με σένα κι έφτυσε αίμα για να βρει αυτή την δουλειά των 3 και 60, και νοιώθει έτοιμος να σε «ξετινάξει»  εντός δεκαλέπτου με ένα «εξονυχιστικό» ψυχογράφημα, με βάση εκείνα τα μαθήματα ψυχολογίας που είχε πάρει προ δεκαετίας στο πανεπιστήμιο…

Άνεργος σημαίνει πως ακολουθείς μια διαρκή καθοδική πορεία έκπτωσης των «standards» που είχες θέσει με αρκετή δόση αφέλειας και αισιοδοξίας κάποια στιγμή στο παρελθόν σου. Από το «θα δουλέψω αυτό που σπούδασα» μετατοπίζεσαι στο «κάτι που να έχει την παραμικρή σχέση με αυτό που σπούδασα», από εκεί στο «έστω σε κάτι σε κάποιο παρεμφερή ή συσχετιζόμενο κλάδο», και τέλος στο «μια δουλειά γραφείου ρε παιδιά!»… για να δείξεις με κάποιο τρόπο τις δυνατότητες σου, πως δεν έφαγες τσάμπα τα μάτια σου στα βιβλία τόσα χρόνια. Μέχρι που ένα πρωί ξυπνάς και συνειδητοποιείς πως δεν έχεις πλέον «standards». Αφού συνειδητοποιήσεις ποιοί είναι οι δρόμοι που σου ανοίγονται μπροστά σου για την συνέχεια της ζωής σου,  είσαι έτοιμος να περάσεις στο επόμενο στάδιο…

…αλλά άνεργος σημαίνει επίσης, πως αφού έχεις ξεχάσει στην πορεία όλα τα «standards» σου και έχεις περάσει στο επόμενο στάδιο, αντιλαμβάνεσαι πως το πτυχίο, αυτό που κάποτε θεωρούσες εφόδιο, στον «λαμπερό κόσμο» του εμποροϋπαλλήλου, ρεσεψιονίστ, τηλεφωνητή κλπ.  που φιλοδοξείς να μπεις, θεωρείται βαρίδι, και «πως καλύτερα να το κρύβεις και να μην λες στις συνεντεύξεις πως έχεις πτυχίο», λες κι έχεις κάνει κανένα έγκλημα, γιατί κανείς εργοδότης δεν θέλει να του ζητήσεις κάποια στιγμή επίδομα ενώ μπορεί να βολευτεί με την ανειδίκευτη και φτηνότερη εργασία, για να καλύψει την θέση του ταμία, πωλητή κ.ο.κ.

Άνεργος σημαίνει πως για το Κράτος, δεν υπάρχεις ως μια ωφέλιμη παραγωγική μονάδα, αλλά απλά ως μια στατιστική. Υπάρχεις, μόνο αφού καταγραφείς στους καταλόγους του ΟΑΕΔ, για να έχεις το «προνόμιο» να περιέχεσαι και να προσμετρείσαι κι εσύ στις επόμενες ανακοινώσεις για τους δείκτες της ανεργίας. Βγάζοντας την κάρτα ανεργίας, έχεις την ευκαιρία να επισκέπτεσαι τα σχετικά καταστήματα μια φορά τον μήνα, και να καλημερίζεσαι με τους βαριεστημένους και νυσταγμένους υπαλλήλους. Από δουλειές που σου προσφέρει ο ΟΑΕΔ; Να φαν’ κι οι κότες! Άπειρα προγράμματα επίσημης και θεσμοθετημένης ανασφάλιστης εργασίας του τύπου της πιο άγριας εκμετάλλευσης. Είπαμε, όσο είσαι άνεργος υπάρχεις μόνο ως στατιστική, που κι αυτή πολλές φορές πάνε να την σκουπίσουν κάτω απ’ το χαλί, οπότε μην έχεις και πολλές απαιτήσεις…

Άνεργος σημαίνει πως και τα πιο απλά όνειρα που είχες κάνει για την ζωή σου στο παρελθόν πάνε περίπατο. Αν κάποια στιγμή πριν μερικά χρόνια είχες πει «μέχρι την x ηλικία θέλω να έχω κάνει το y πράγμα» και τώρα είσαι άνεργος, δεν χρειάζεσαι εμένα για να σου πω πως έχεις ήδη βγει εκτός προγράμματος. Σκέφτεσαι τα εντελώς απλοϊκά και –δεδομένου της ταξικής σου θέσης-  καθόλου μεγαλεπήβολα σχέδια του παρελθόντος και σου φαίνονται σαν κακόγουστο, σαν μακάβριο αστείο.

Είναι λάθος όσων λένε πως το καπιταλιστικό σύστημα δεν δίνει στον άνεργο νεολαίο καμιά διέξοδο. Τουναντίον. Το σύστημα σε σπρώχνει με όλη του την δύναμη, προς τις «διεξόδους» των ναρκωτικών και του εγκλήματος. Η απελπισία και ο φόβος για το αύριο, δεν ήταν ποτέ οι καλύτεροι σύμβουλοι. Το θέμα όμως δεν είναι που σε σπρώχνουν αυτοί. Το θέμα είναι που θες να πας εσύ. Αν θες να γίνεις εύκολη λεία στα χέρια του Κράτους, κλεισμένος σε ένα μπουντρούμι αντικείμενο βασάνων κι εξευτελισμών, ή ακόμα χειρότερα πεθαμένος σε κάποια γωνία, τότε οι δύο παραπάνω δρόμοι είναι ό,τι πρέπει για σένα. Να είσαι σίγουρος όμως, πως αυτή σου η πορεία δεν θα βλάψει, δεν θα ενοχλήσει, δεν θα στεναχωρήσει καθόλου ούτε αυτούς που σε έριξαν σε αυτή την θέση, ούτε κανέναν άλλο, παρά μόνο εσένα και τους δικούς σου ανθρώπους. Και η μόνη αλλαγή για σένα θα είναι πως θα προσμετρείσαι πλέον σε άλλες κλίμακες και σε άλλες στατιστικές, που θα είναι και οι τελευταίες που θα έχεις την «τιμή» να περιλαμβάνεσαι.

Κάθε μέρα που περνάς ως άνεργος σε οδηγεί στην όλο και πιο μεγάλη συνειδητοποίηση του πόση ασχήμια υπάρχει στον κόσμο που ζούμε. Αυτό δεν είναι αιτία για να βουλιάξεις μέσα στο «μαύρο» και στο «γκρίζο», να παραιτήσεις κάθε ελπίδα και να χαθείς μέσα στα σκοτάδια. Είναι ακριβώς οι λόγοι που σου ανοίγουν διάπλατα τα μάτια για να δεις πως αυτός ο κόσμος είναι στα τελειώματα του, να δεις τα λουλούδια που μπορούν να ανθίσουν πάνω στο τσιμέντο, γιατί δεν πρέπει να πάψεις να προσπαθείς και ν’ αγωνίζεσαι, και σαν «Εγώ» αν νόμιζες πως απέτυχες, τότε σαν «Εμείς» να ξέρεις πως μπορούμε να πετύχουμε πολύ περισσότερα απ’ ότι είχες ποτέ σου φανταστεί…

Κ.