Μαζική παρέμβαση πραγματοποιήθηκε στο σταθμό μετρό του αγ.αντωνίου από την ανοιχτή λαική συνέλευση περιστερίου και το συντονισμό των συνελεύσεων γειτονιών όπως είχε αποφασιστεί στις τελευταίες συνελεύσεις του, για την ελεύθερη μετακίνηση στα μέσα μαζικής μεταφοράς για όλους. Στην παρέμβαση συμμετείχαν συνάδελφοι από διαφορες συνελεύσεις και κινήσεις γειτονιάς, εργατικές συλλογικότητες μαζί και οι “άνεργες/οι από τις γειτονιές της αθήνας” μοιράζοντας τόσο τον  οδηγό επιβατών  που εκδώσαμε όσο και το παρακάτω κείμενο της συνέλευσης περιστερίου (για περισσότερες πληροφορίες στο blog της ανοιχτής λαϊκής συνέλευσης περιστερίου)

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΓΚΤΕΣ-ΚΕΦΑΛΟΚΥΝΗΓΟΥΣ

Τα τελευταία χρόνια, τα λεγόμενα χρόνια «της κρίσης», η όξυνση της αυταρχοποίησης του πολιτικού συστήματος βαθαίνει μέρα με τη μέρα, με αποτέλεσμα να αφαιρούνται κοινωνικές κατακτήσεις που θεωρούνταν δεδομένες. Όμως το κράτος και οι πολιτικοί του σχεδιασμοί έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Το ρεύμα, το νερό, η υγεία, η παιδεία μετατρέπονται ολοκληρωτικά σε εμπορεύματα, ακόμα και ο κατ’ επίφαση δημόσιος χαρακτήρας τους καταργείται εντελώς και η πρόσβαση σε αυτά οδεύει στο να αποτελεί προνόμιο για τους λίγους.Παράλληλα, η καταστολή γίνεται κεντρικός άξονας της διαχείρισης της κοινωνικής αντίστασης και το μέτρο της επίταξης, που εφαρμόστηκε απέναντι σε μια σειρά απεργιακών αγώνων (Μετρό, ναυτεργάτες, καθηγητές), αναβαθμίζει από την πλευρά του κράτους το μήνυμα απέναντι σε όποιον σηκώνει το κεφάλι: Όποιος απειλεί είτε την κοινωνική είτε την παραγωγική «τάξη και ασφάλεια» θα αντιμετωπίζεται με μεθόδους που βγαίνουν έξω ακόμα και από τα πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Κομμάτι αυτής της μεθόδευσης είναι και ο χαρακτήρας που επιβάλλεται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Η τιμή του εισιτηρίου αυξάνεται διαρκώς. Ο έλεγχος των επιβατών εντείνεται και τα πρόστιμα σε όσους δεν πληρώνουν εισιτήριο πέφτουν βροχή. Το κράτος ισχυρίζεται πως όλα αυτά έχουν να κάνουν με την εύρυθμη λειτουργία των ΜΜΜ. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η συντήρηση και η λειτουργία των ΜΜΜ έχει ήδη εξασφαλιστεί από τους άμεσους και έμμεσους φόρους μας. Μάλιστα, η κερδοφορία των ΔΕΚΟ, που εμπλέκονται στα ΜΜΜ, είναι τέτοια, που το κράτος μείωσε κατά 2/3 την επιχορήγησή του σε αυτές. Το γεγονός αυτό αποτελεί μια έμμεση παραδοχή από το κράτος, πως τα ΜΜΜ, όχι απλά δεν χρειάζονται την πληρωμή του εισιτηρίου για να επιβιώσουν, αλλά αποτελούν έτσι κι αλλιώς υπερκερδοφόρες επιχειρήσεις.
Συνεπώς, το εισιτήριο είναι μια κλοπή. Είναι μια επιβολή με το «έτσι θέλω» στην κοινωνία προκειμένου να αυξηθεί η κερδοφορία των ιδιωτών, που κατέχουν κομμάτι των ΜΜΜ και να στρωθεί το χαλί για την ιδιωτικοποίησή τους. Δεν έχει να κάνει με τις ίδιες τις συγκοινωνίες, ούτε με την εξυπηρέτηση των επιβατών. Είναι καθαρά ένα παρασιτικό μέτρο κερδοφορίας, που όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι αναγκαίο για την κοινωνία, δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες της. Αυτό φαίνεται και από την ίδια την ποιότητα των συγκοινωνιών, που έχει μείνει στάσιμη σε επίπεδο συντήρησης οχημάτων, συχνότητας δρομολογίων κτλ, παρά την αύξηση του εισιτηρίου. Φαίνεται από το γεγονός ότι τα δρομολόγια είναι σχεδιασμένα να γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετούνται οι καταναλωτικές επιταγές της αγοράς και τα συμφέροντα των αφεντικών και όχι το ίδιο το επιβατικό κοινό. To Περιστέρι είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Τρεις σταθμοί Μετρό σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους με προφανή στόχο την ενίσχυση της αγοράς στα κεντρικά σημεία της πόλης και τα Σαββατοκύριακα, που η αγορά και οι χώροι δουλειάς δεν λειτουργούν, τα δρομολόγια μειώνονται απελπιστικά.
Στα πλαίσια αυτού του οικονομικού παρασιτισμού εις βάρος μας εντάσσεται και η παρουσία των ελεγκτών στις συγκοινωνίες. Η φύση του «επαγγέλματός» τους είναι ξεκάθαρη: Ρουφιάνοι επί πληρωμή, που έχουν επωμιστεί το «καθήκον» να ελέγχουν όσους αρνούνται, είτε από συνείδηση είτε από ανάγκη, να πληρώσουν για να μετακινηθούν. Που υπάρχουν για να διασφαλίζουν την τάξη, που «χαλάει» από όσους απειθαρχούν στις επιταγές του κράτους και των αφεντικών. Διπλοθεσίτες κατ’ επιλογή και συντριπτική μειονότητα ανάμεσα στους εργαζόμενους των μεταφορών (κάτι λιγότερό από 400 άτομα σε ένα σύνολο 7.000 εργαζόμενων), που στα μέσα σταθερής τροχιάς πληρώνονται για το «κοινωνικό λειτούργημά» τους από το 40% κάθε προστίμου που κόβουν (ποσό που μάλιστα, προέρχεται από ένα κοινό ταμείο αυτών και των συναδέλφων τους). Έχοντας τον περιορισμένο ρόλο του ελέγχου του εισιτηρίου, οι ίδιοι δεν διστάζουν, δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο, να τραμπουκίσουν τους επιβάτες χωρίς εισιτήριο για να βγάλουν τα επιπλέον κέρδη τους. Ζητάνε ταυτότητες, προπηλακίζουν και παρακρατούν παράνομα όποιον αρνείται να τους δώσει τα στοιχεία του χωρίς να έχουν καμία τέτοια αρμοδιότητα. Αυτός ο υπερβάλλων ζήλος, σε συνδυασμό με τις πολιτικές πλάτες που έχουν από το κράτος οι ελεγκτές, οδήγησε στην κρατική δολοφονία του 18χρονου Θανάση Καναούτη στο Περιστέρι, τον Αύγουστο, όταν μετά από συμπλοκή που είχε με ελεγκτή και οδηγό επειδή δεν είχε να πληρώσει εισιτήριο, βρέθηκε νεκρός στο δρόμο.
Η ελεύθερη πρόσβαση στις συγκοινωνίες είναι ταξική ανάγκη. Όχι μόνο γιατί η οικονομική εξαθλίωση που μας έχει επιβληθεί κάνει αδύνατη τη συστηματική πληρωμή εισιτηρίου, αλλά και γιατί οι συγκοινωνίες θα έπρεπε να αποτελούν κοινωνικό αγαθό. Δεν ανήκουν ούτε στο κράτος ούτε σε κανέναν κερδοσκοπικό οργανισμό. Ανήκουν σε όλους εμάς που τις χρησιμοποιούμε για να μεταβούμε στους χώρους εργασίας μας, τις γειτονιές μας, τα σχολεία και τις σχολές μας, στις μετακινήσεις που πραγματοποιούμε στον ελεύθερο χρόνο μας. Αγωνιζόμαστε για ελεύθερες και ποιοτικές μετακινήσεις. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους ταξικούς αγώνες των εργατών στα ΜΜΜ και θεωρούμε επιτακτική ανάγκη την ταξική θέση τους απέναντι στις μεθοδεύσεις του κράτους και τη συμπόρευσή τους με τα συμφέροντα του επιβατικού κοινού.
Αρνούμαστε να πληρώνουμε εισιτήριο, αντιστεκόμαστε στον αυταρχισμό των ελεγκτών, δεν επιτρέπουμε να μας ζητούν αστυνομικές ταυτότητες ή διαβατήριο, ούτε να μας κρατούν ομήρους μέσα στο όχημα και να μας οδηγούν στο αστυνομικό τμήμα. Δείχνουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε όποιον τραμπουκίζεται από τους κεφαλοκυνηγούς και απαντάμε συλλογικά σε κάθε καταστολή ελεγκτών και κράτους.
Ό,τι υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο είναι δικό μας και μας το έχουν κλέψει. Όχι μόνο τα ΜΜΜ, αλλά και οι κόποι μας, όλος ο πλούτος της Γης. Εμείς παράγουμε τα πάντα και δικαιωματικά τα πάντα σε εμάς ανήκουν. Μέχρι τα ΜΜΜ και καθετί που μας έχουν κλέψει να βρίσκονται υπό τον έλεγχο των εργατών και της κοινωνίας και όχι στην κατοχή αυτών που μας εκμεταλλεύονται και μας καταπιέζουν, αγωνιζόμαστε ενάντια στη μετατροπή των ζωών μας σε εμπορεύματα.