Tο συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης για τις εξελίξεις στην ελληνική οικονομία, ΚΕΠΕ, σε όρθρο που το υπογράφει ο Ιωάννης Χολέζας, προτείνει αλλαγές στην πολιτική «αντιμετώπισης» της ανεργίας. Οι δύο κατηγορίες προτάσεων (ανακούφισης των ανέργων κα λύσεων στο ζήτημα της απασχόλησης) παίρνουν ως δεδομένα τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ του 2013 και τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ για μελλοντική αποκλιμάκωση της ανεργίας. Τα δεδομένα αυτά, όμως, δεν περιλαμβάνουν τις «λίγες» μέχρι τώρα, για την κυβέρνηση και την τρόϊκα, απολύσεις και διαθεσιμότητες δημοσίων υπαλλήλων που έγιναν στα τέλη του 2013, και πολύ περισσότερο αυτές που θα γίνουν μέσα στο 2014, εφόσον βρίσκονται στη μνημονιακή ατζέντα της κυβέρνησης, με το κλείσιμο των ΕΟΠΠΥ, απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων πανεπιστημίων, συγχωνεύσεις υπηρεσιών, κλείσιμο ψυχιατρείων κλπ. Ακόμα, προσμετρούν ως μείωση της ανεργίας τους «ωφελούμενους» στα προγράμματα ΕΣΠΑ/κοινωφελούς εργασίας και δεν εκτιμούν τον αριθμό των ανέργων από τα κλεισίματα εργοστασίων και μεγάλων επιχειρήσεων που έχουν ανακοινωθεί για το 2014.

Ο κύριος Ι. Χολέζας πριν ξεκινήσει να παρουσιάσει τις «σοβαρές» προτάσεις του για την καταπολέμηση της ανεργίας, παρατηρεί κάποιες προβληματικές πολιτικές που υπάρχουν κα εμποδίζουν τους επιχειρηματίες στο να κάνουν παραπέρα προσλήψεις ανέργων. Θεωρεί ότι θα πρέπει να καταργηθεί ο περιορισμός προς τους επιχειρηματίες για την υποχρεωτική απασχόληση ανέργων ( 6-12 μήνες) μετά το πέρας των προγραμμάτων επιδότησης επιχειρηματιών, και αντί αυτού, να ενισχυθεί περισσότερο και διά νόμου η ελαστικότητα της εργασίας, γιατί «δημιουργούνται θέσεις εργασίας». Ο κ.Χολέζας, φυσικά, δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει γιατί ειδικά τα τελευταία χρόνια με τη πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η ανεργία εκτινάσσεται ταυτόχρονα με την ελαστική εργασία.

Ο αρθογράφος και το ΚΕΠΕ προτείνουν στη κυβέρνηση τα προγράμματα επιδότησης ανέργων να επεκταθούν και σε ελληνικές επιχειρήσεις που βρίσκονται στο εξωτερικό, να ενισχυθούν οι  διακρατικές συμφωνίες με άλλες χώρες της Ε.Ε. για «ελεγχόμενη μετανάστευση» Ελλήνων ανέργων μαζί με την προσπάθεια της κυβέρνηση για ανταγωνιστικά εξαγώγιμα προϊόντα. Δηλαδή μας προτείνουν να φύγουμε (αλλά δουλεύοντας με τους όρους αυτών των προγραμμάτων) επειδή ο ελληνικός καπιταλισμός δε μας παρέχει εργασία. Ανάμεσα σε πολλά άλλα, που περισσότερο αφορούν τους επιχειρηματίες και όχι τους ανέργους, η πρόταση του ΚΕΠΕ προβλέπει όχι απλά τη μείωση του κατώτατου μισθού (που έτσι και αλλιώς ήταν πολύ μικρότερος από τον βασικό) αλλά τη πλήρη κατάργηση του για τους νέους για ένα χρόνο. Αυτό πρακτικά δίνει το δικαίωμα στο κάθε αφεντικό να εκμεταλλεύεται νέους ανέργους, ακόμα και για ένα κομμάτι ψωμί, αυτή τη φορά με την κυριολεκτική κι όχι μεταφορική του σημασία. Συμπερασματικά, για την κυβέρνηση κα τα όργανα της, αντιμετώπιση της ανεργίας σημαίνει παραπέρα εκμετάλλευση, εξαθλίωση, εκβιασμός. Για εμάς, τους εργαζόμενους κι ανέργους, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μια ζωή σε ρόλο ζητιάνου. Πρέπει να παλέψουμε όχι για την επέκταση, αλλά για την διάλυση των προγραμμάτων της εκμετάλλευσης.

Α.Π