(ενημερωτικό κέιμενο απο την AKAE Μαγνησίας για την εκδήλωση συζήτηση για την κοινωφελή εργασία)
Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 18/11/2012 η προγραμματισμένη εκδήλωση – συζήτηση της πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (ΑΚΑΕ) στη Μαγνησία που αφορούσε το ζήτημα των κοινωφελών αλλά και των επισφαλών και ανέργων.
Όπως είναι γνωστό οι εργαζόμενοι στις κοινωφελείς υπηρεσίες, μέσω των ΜΚΟ, αποτελούνε την ομάδα εργαζομένων στην οποία, κάτω από την πίεση της ανικανότητας της κυβέρνησης να διαχειριστεί το ζήτημα της ανεργίας, αντικατοπτρίζεται όχι μόνο η διάθεσή της να δημιουργήσει μια νέα κοινωνική ομάδα εργαζομένων – δούλων που με σκυμμένο κεφάλι θα εργάζονται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, για έναν μισθό πείνας και χωρίς δικαιώματα αλλά, το χειρότερο, δεν θα ελπίζουνε και σε τίποτα αφού μετά το πέρας του πεντάμηνου που θα εργάζονται στα κοινωφελή προγράμματα θα τους περιμένει η ανεργία όπως το ρέμα περιμένει τα γέρικα άλογα. Από την άλλη, οι γραφειοκράτες, απαλών χρωμάτων και συνειδήσεων ‘’ εργατοπατέρες ‘’ συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και των Εργατικών Κέντρων υποστηρίζουνε ανοιχτά το έγκλημα με την συνεργία δημάρχων και δημοτικών συμβούλων. Κι όλα αυτά στο βωμό ενός χρέους που δεν αναγνωρίζεται στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Πολύ σημαντική υπήρξε η παρουσία συναγωνιστών από την ‘’Σωματειακή Επιτροπή Εργαζομένων ΚΟΧ Αγ. Αναργύρων – Καματερού‘’ καθώς και από το σχήμα ‘’άνεργοι-ες από τις γειτονιές της Αθήνας‘’. Έτσι η συζήτηση δεν είχε στενό τοπικό χαρακτήρα αλλά πήρε μια πλατύτερη μορφή που κάλυπτε τις αγωνίες των εργαζομένων που παρεβρέθηκαν αλλά και έδινε απαντήσεις σε ερωτήματα που έμπαιναν για πανελλαδική δράση με συνελεύσεις και γενικότερη οργάνωση.Για την οργάνωση των κοινωφελών πρέπει να σπάσει ο φόβος που σπέρνει η τοπική συνδικαλιστική γραφειοκρατία και ο δήμαρχος Βόλου με τους απεργοσπαστικούς τους μηχανισμούς και να υπάρξει μια πραγματικά άμεση επαναστατική προοπτική που θα δώσει ελπίδα στη δουλειά και τη ζωή.
Βασικοί άξονες της συζήτησης ήτανε η καπιταλιστική κρίση, η ανάγκη του αστικού κράτους να δημιουργεί ομάδες εργαζομένων που θα εργάζονται για το ‘’καλό του κοινωνικού συνόλου‘’ αλλά στην ουσία θα το κάνουνε υπό την μορφή κάτεργου όπως έγινε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζιστών. Όπως και να το δει κανείς πάντως δεν μπορεί να σβήσει την ιστορία και να αμφισβητήσει το ιστορικό γεγονός ότι μετά τους κοινωφελείς της Βαϊμάρης ήρθανε οι δούλοι των Ες Ες.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η άποψη του σ. Ανδρέα Ξηρομερίτη, εργαζόμενυ στους ΟΤΑ και μέλους της πρωτοβουλίας για ΑΚΑΕ στην Μαγνησία που συντόνιζε και την συζήτηση, ο οποίος τόνισε την ανάγκη να γραφτούνε όλοι οι επισφαλείς, οι άνεργοι και οι κοινωφελείς στα σωματεία προκειμένου να αντιπροσωπεύονται στους αγώνες που πρέπει να κάνουνε για τα καθημερινά ζητήματα αλλά και για τα ζητήματα πάλης για την εξουσία των εργαζομένων ενώ όλα αυτά συνδέονται με ένα κοινό νήμα. Αυτοοργάνωση, συνελεύσεις, συντονισμός κοινωφελών όλης της χώρας για την ανατροπη της κυβέρνησης και την απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών της εργατικής τάξης. Αυτή ήτανε και η ταυτόσημη άποψη όλων των παρευρισκόμενων που τόνισαν την ανάγκη για συσπέιρωση κάτω από την σημαία ενός κέντρου αγώνα εργαζομένων που θα παλεύει μακρυά από κάθε γραφειοκρατία για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης όχι πάνω από αυτήν αλλά με αυτήν.
Γενικότερα η εκδήλωση θεωρείται επιτυχημένη όχι τόσο από την πλευρά της αριθμητικής παρουσίας όσο από αυτήν της δυναμικής της και του γεγονότος ότι οι εργαζόμενοι δεσμεύτηκαν να προσπαθήσουν, μέσα στις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν γι’ αυτούς να δημιουργήσουν συνελεύσεις τις οποίες θα υποστηρίζει ανοικτά η πρωτοβουλία ΑΚΑΕ.
Το μέλλον ανήκει στους εργαζόμενους που συσπειρώνονται ενάντια στους καταπιεστές τους.