Μέσα στο περιβάλλον της κρίσης και της ανεργίας οι συνθήκες εργασίας στα τηλεφωνικά κέντρα έχουν επιδεινωθεί πολύ περισσότερο από όσο υποβαθμισμένες ήταν. Εντατικοποίηση για τη μείωση του χρόνου μιας κλήσης και την επίτευξη όλο και περισσότερων πωλήσεων. Συνεχείς απολύσεις και ανακύκλωση εργαζομένων/ανέργων. Απλήρωτες υπερωρίες και ωράρια που μπορεί να αλλάζουν από πρωινά σε απογευματινά ακόμα και μέσα στην ίδια εβδομάδα. Ατομικές συμβάσεις, πληρωμή με το κομμάτι και καθυστερήσεις δεδουλευμένων μέσα σε ένα ακατάλληλο περιβάλλον εργασίας όπου στοιβάζονται εργαζόμενοι ο ένας πάνω στον άλλο σα σε γαλέρα. Και όλα αυτά υπό το διαρκή εκβιασμό της απόλυσης όταν δεν επιτυγχάνονται στόχοι πωλήσεων που γίνονται όλο και πιο άπιαστοι.
Ο συνάδελφος Ν.Π., απολύθηκε αγωνιζόμενος για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας από το τηλεφωνικό κέντρο της εταιρίας «Ώθηση» (στο οποίο είχε προσληφθεί για τηλεφωνικές πωλήσεις για λογαριασμό της WIND) με πρόφαση ότι δεν έπιασε τους στόχους της πώλησης. Στόχοι για τους οποίους η εταιρία δεν τον είχε ενημερώσει όταν τον προσέλαβε (παρά μόνο εκ των υστέρων, αφότου τον απέλυσε) ούτε περιλαμβάνονται στους όρους σύμβασης που ο συνάδελφος είχε υπογράψει.

Συνέχεια ανάγνωσης Aλληλεγγύη στον αγώνα ενάντια στις συνθήκες γαλέρας στα τηλεφωνικά κέντρα →

αναδημοσίευση: Τον Φεβρουάριο του 1993, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, ο Μάνος Χατζιδάκις αφιέρωσε την συναυλία της Ορχήστρας των Χρωμάτων με έργα Βάιλ, Λιστ και Μπάρτον εναντίον του Νεοναζισμού. Κατέγραψε τις σκέψεις και τις ανησυχίες του στο κείμενο που ακολουθεί και προοριζόταν για το πρόγραμμα της συναυλίας, αλλά σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι συμπολίτες μας δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία.

Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.

Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.

Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.

Συνέχεια ανάγνωσης Μ.Χατζιδάκης: «Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι» →