Όταν η διοίκηση της WIND ανακοίνωσε την «εθελούσια έξοδο», γίναμε μάρτυρες ενός πρωτοφανούς οργίου εκβιασμών και κινδυνολογιών. Οι διευθυντές των τμημάτων και αρκετοί προϊστάμενοι παπαγάλιζαν ολημερίς, δήθεν φιλικά, πως τα τεχνικά τμήματα θα διαλυθούν, θα δοθούν σε εργολάβους και ούτε λίγο ούτε πολύ ως μοναδική λύτρωση μας πρότειναν το πακέτο της αποζημίωσης. Ως ΔΣ του Σωματείου εκτιμήσαμε πως το εγχείρημα αυτό δρομολογούταν εδώ και καιρό, με την αφαίρεση εργασιών από τμήματα όπως το τεχνικό τμήμα και το τμήμα συμβολαίων. Δίκαια ζητούσαμε να επιστραφούν οι εργασίες που είχαν δωθεί σε εργολάβους όπως την HUAWEI, KINTEC, TELEPERFORMANCE και ICAP, και μαζί να γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις. Δεν το κάναμε αυτό για συντεχνιακούς λόγους, αλλά γιατί έτσι αντιστεκόμαστε στην αποδιοργάνωση της παραγωγής και του τεχνικού έργου, με το ξεπέταγμά τους σε κάθε λογής υπεργολαβίες, υπερασπίζοντας την ίδια τη βάση της δουλειάς και των μισθών, όχι μόνο για εμάς στη WIND, αλλά για να υπάρχουν ευρύτερα στον κλάδο αξιοπρεπείς μισθοί και συνθήκες.
Είναι σίγουρο πως η «εθελουσία» γίνεται για δύο λόγους:
Πρώτον, για να προσαρμοστεί η εταιρία –σε βάρος, βέβαια, των δικών μας δικαιωμάτων και κατακτήσεων!!– στην όλο και χειρότερη πορεία της οικονομίας, στην όλο και πιο άγρια ύφεση, παρά τις οδυνηρά μέτρα-«θυσίες» που έχουν επιβληθεί στους εργαζόμενους. Όλοι αυτοί, από κυβερνήσεις και «μνημονιακούς» μέχρι διοίκηση, διευθυντές και κάθε είδους «σωτήρες» της WIND, που ζητούσαν να βάλουμε πλάτη, όχι μόνο δεν μας εξασφαλίζουν καμία ανάπτυξη ή σιγουριά των θέσεων εργασίας και των μισθών μας, αλλά τα διαλύουν καθημερινά. Ειδικότερα με την αποψίλωση των τεχνικού, δείχνουν ότι δεν τους πειράζει καθόλου αν η WIND μετατραπεί περισσότερο σε μια εμπορική φίρμα παρά σε εταιρία τηλεπικοινωνιών. Θέλουν έτσι να μας φορτώσουν τα προβλήματα της αγοράς, που γι’ αυτά δεν ευθυνόμαστε. Θέλουν να πληρώσουμε εμείς τις επιλογές τους και την κρίση του συστήματός τους. Σ’ αυτή την πορεία, τίποτα δεν αποκλείεται, όπως δείχνει η συνεχιζόμενη φυγή επιχειρήσεων από την Ελλάδα (πρόσφατο παράδειγμα τα Carrefour). Γίνεται έτσι ακόμα πιο αναγκαία η οργάνωση και ο αγώνας μας, για ν’ αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάρρευση πάση θυσία, ακόμα κι εκτός των ορισμένων θεσμικών πλαισίων.
Δεύτερο, για ν’ απαλλαχθεί η εργοδοσία από εργασιακό κόστος. Προτιμούν να δώσουν εκατομμύρια ευρώ, δίνοντας μισθούς 1-2 χρόνων, για να απαλλαχθούν από μισθούς, επιδόματα και εργασιακές συνθήκες που με αγώνες έχουμε πετύχει με τις Επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στα 7 (επτά) χρόνια του σωματείου. Θέλουν να μας οδηγήσουν σε μισθούς Κίνας και Βουλγαρίας, εξαγοράζοντας την ανεργία των επόμενων χρόνων. Είναι σχεδόν βέβαιο πως κανείς από αυτούς που αποχώρησαν δεν θα βρει εργασία – και αν βρει ο μισθός του δεν θα είναι αυτός που παίρνει στην WIND αλλά πολύ χαμηλότερος, τα ωράρια χειρότερα και η εντατικοποίηση της εργασίας μεγαλύτερη. Όπως όλη η οικονομία είναι σε πτώση, μαζί πέφτει και ο κλάδος των τηλεπικοινωνιών και πιο ειδικά θα μειωθεί και το τεχνικό έργο ως σύνολο – μόνο εκεί οδηγούν οι πολιτικές που εφαρμόζονται, στη WIND και γενικά. Γι’ αυτό, είναι τραγική αυταπάτη να νομίζουμε ότι όλοι αυτοί που φεύγουν θα ξαναβρούν δουλειά, απλά κάπου αλλού, σε κάποια άλλη εταιρία κλπ.
Η διοίκηση επιδιώκει παράλληλα να χτυπήσει και το σωματείο, εξαγοράζοντας με τα «πακέτα», ένα σημαντικό κομμάτι του. Εκτιμά πως έτσι θ’ ανοίξει ο δρόμος για την κατάργηση της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Είναι όμως γελασμένοι. Εμείς τους διαμηνύουμε πως θα υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις μας με κάθε τρόπο. Οι συνάδελφοι που επέλεξαν την φυγή γνωρίζουν πως αντικειμενικά παίζουν αρνητικό ρόλο, ενάντια στη συλλογική υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, αφού στην αγορά εργασίας θα γίνουν αποδέκτες χαμηλότερων μισθών και χειρότερων συνθηκών εργασίας.
Το γνωρίζουν αυτό ακόμα περισσότερο τα μέλη του ΔΣ που αποχώρησαν με την «εθελουσία», παρότι από τη θέση τους (εκλεγμένοι από τους εργαζόμενους) έπρεπε να δεσμεύονται για την τήρηση της γραμμής του Σωματείου: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ, ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Μάλιστα, χρησιμοποιούνται από τη διοίκηση για να πείσουν και τους υπόλοιπους συναδέλφους πως ο σωστός δρόμος είναι η εγκατάλειψη. Δίκαιη η οργή αρκετών μελών του ΔΣ που τους χαρακτήρισαν ως υποκριτές, προδότες και εξαγορασμένους, όταν μέχρι πριν αποχωρήσουν υποτίθεται πως έδιναν τον αγώνα ενάντια στην «εθελούσια». Ο συνδικαλισμός που πρεσβεύει το Σωματείο μας δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτές τις λογικές και πρακτικές.
Όμως το σωματείο θα συνεχίσει να υπάρχει, γιατί εκφράζει την ανάγκη του συλλογικού αγώνα. Ας ακούσουμε την φωνή του συνάδελφου, που είπε «ξέρω πως η διοίκηση της WIND με την ‘εθελούσια’ θέλει να χτυπήσει το σωματείο, γι’ αυτό δεν φεύγω» ή αυτών που είπαν ότι «αν φύγω, δεν ξέρω πότε θα ξαναβρώ δουλειά – θα μείνω εδώ να το παλέψω».
Οι συνάδελφοι που δεν έχουν λυγίσει ως σήμερα επιβάλλεται να συνεχίσουν να αρνούνται την έξοδο που τους δείχνουν οι διευθυντές τους. Όσο για τους διευθυντές ή καλύτερα τους κυνηγούς των κεφαλιών μας, ας αναλογιστούν σε ποιους συναδέλφους θα είναι διευθυντές όταν δεν θα υπάρχουν τα τμήματά τους.
- ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
- ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗ WIND, ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΙΜ (WIND)-ΠΑ.Σ.Ε.ΤΙΜ
