Αρχείο κατηγορίας εργαζόμενοι/απολυμένοι metropolis

“Τι μου δίνει ζωή τελικά;” (επιστολή απολυμένου)

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή: 

Ξυπνάω το πρωί γεμάτος ενέργεια, διάθεση, ελπίδα, θάρρος.

Κάθε μέρα γνωστοί και συγγενείς μου τηλεφωνούν. Ανησυχούν για το πώς τα πάω. 6 μήνες άνεργος, ένα χρόνο απλήρωτος. Ρωτούν πως την βγάζω, αν βρήκα δουλειά, αν είχα κάτι νεότερο από την παλιά μου δουλειά στο Metropolis. Λένε ότι κινδυνεύω και από κατάθλιψη.

Μα εγώ ξυπνάω νωρίς κάθε πρωί, με πάθος να ζήσω την μέρα, με πράγματα να κάνω, με στόχο. Έχω γεμίσει συναισθήματα. Χαρά, ενθουσιασμός, πάθος, οργή, μίσος, αγάπη. Και αργά το βράδυ κοιμάμαι κατάκοπος, μα περήφανος και αξιοπρεπής. Έχω πάθει κάτι; Άλλα έπρεπε να μου συμβαίνουν.

Τι είναι αυτό που μου δίνει ζωή;

Είναι η ελπίδα ότι θα πάει καλύτερα το κράτος; ότι θα τελειώσει η κρίση; ότι θα ανοίξουν οι δουλειές των αφεντικών και θα βρω και εγώ μία; ότι το παλιό μου αφεντικό, o Ανδρέας Κουρής, θα με λυπηθεί και θα μου δώσει αυτά που μου χρωστάει; ότι θα βρεθεί κάποιος που θα τον αναγκάσει να τα δώσει;…. Σκατά, αν περιμένω κάποιο χέρι να με σώσει, ή θα πεθάνω από την πείνα ή που θα χάσω τον εαυτό μου και τα λογικά μου.

Ζωή μου δίνει ο αγώνας μου, ο αγώνας μας. Ο συνάδελφος που δίπλα μου διεκδικεί με πάθος αυτά που του ανήκουν. Που δεν με αφήνει μόνο μου. Που με παίρνει τηλέφωνο αργά το βράδυ για να δει αν γύρισα από την αφισοκόλληση. Που μιλάμε περισσότερο για τις ζωές μας τώρα παρά όταν δουλεύαμε δίπλα, δίπλα. Που με εμψυχώνει όταν βλέπει ότι λυγίζω.

Ζωή μου δίνει ο θυμός. Η εξοργιστική αδικία που μια ζωή δούλευα για ψίχουλα και το αφεντικό μου πλούτιζε. Και τώρα που τα θέλει όλα δικά του με πετάει στα σκουπίδια. Γιατί είναι ταξικός ο θυμός μας. Γιατί είναι αυτοί και εμείς. Οι εργάτες και τ’ αφεντικά.

Ζωή μου δίνει η αλληλεγγύη. Φίλοι που ξανασυναντηθήκαμε μέσα από αυτόν τον αγώνα. Κόσμος που γνώρισα και μου συμπαραστέκεται. Δεν είναι ελεήμονες, είναι σύντροφοι. Δεν μου χτυπούν συγκαταβατικά την πλάτη. Δεν μου δίνουν ελεημοσύνη. Παλεύουν μαζί μου, για μένα, για τον δίπλα μου, για τον εαυτό τους.

Ζωή μου δίνουν οι φίλοι μου. Που με στηρίζουν και με εμψυχώνουν. Που δεν έχουν προσκυνήσει ακόμα. Που δεν έχουν ισοπεδωθεί από την μηχανή του συστήματος. Που μου στέλνουν μήνυμα «κουράγιο», «γερά», «συνεχίζουμε».

Ζωή μου δίνει η ανισότητα. Που το πρώην αφεντικό μου χρωστάει 2 δις και είναι πρώτη μούρη και εγώ ψάχνω 100 ευρώ γιατί μου κόψανε το ρεύμα. Που αυτός πάει για καταδύσεις, έχει κανάλι, κάνει κοσμική ζωή και εγώ χρωστάω τρία νοίκια. Που αυτός μπορεί να πληρώνει λιγότερους φόρους από εμένα. Που για να σώσει την τσέπη του, καταστρέφει τις ζωές μας και δεν τρέχει τίποτα διότι είναι επιχειρηματίας με πλάτες. Με πνίγει η αδικία και η φωνή μου βγαίνει πιο δυνατή, από πιο βαθιά.

Ζωή μου δίνουν οι ξεπουλημένοι συνάδελφοί μου. Εργοδοτικοί, παρτάκηδες, εγωιστές, αδίστακτοι. Όσα περισσότερα αναξιοπρεπή, βρώμικα, κλεμμένα, εργοδοτικά ευρώ παίρνουν τόσο περισσότερο πείσμα με γεμίζουν.

Ζωή μου δίνει η κάθε μέρα. Γεμάτη. Κουβέντες, τηλέφωνα, συνέλευση, αφίσες, κείμενα, σχέδια, απόψεις, διαφωνίες, παροτρύνσεις.

Ζωή μου δίνει το χθες που πάλεψα.

Ζωή μου δίνει το σήμερα που το ζω.

Ζωή μου δίνει το αύριο που εγώ ορίζω.

Γιατί θέλω να ζήσω και όχι να επιζήσω.

Συναυλιακό διήμερο αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης των απολυμένων στα καταστήματα metropolis (28-29/11/2012)

Από τους εργαζόμενους απολυμένους στα καταστήματα metropolis

«Ο Ανδρέας Κουρής (ιδιοκτήτης του ομίλου MAD) κατάφερε μέσα σε τρία χρόνια από τότε που εξαγόρασε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis να βάλει λουκέτο σε 12 καταστήματα!».

«Αυτή τη στιγμή εκκρεμούν εναντίον του δεκάδες μηνυτήριες αναφορές από την επιθεώρηση εργασίας για μη καταβολή δεδουλευμένων και αποζημιώσεων απόλυσης, ενώ ταυτόχρονα παραβιάζει δικαστική απόφαση η οποία δικαιώνει τους απολυμένους και δίνει προτεραιότητα στην εξόφλησή τους».

Έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος του 2012 σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις ζητώντας την καταβολή των δεδουλευμένων αλλά και των νόμιμων αποζημιώσεών μας, προχωράμε στη διοργάνωση συναυλιακού διήμερου αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης των απολυμένων των Metropolis την Τετάρτη 28 και Πέμπτη 29 Νοεμβρίου στο An Club με τη συμμετοχή μερικών εκ των καλυτέρων εκπροσώπων της ελληνικής αγγλόφωνης underground σκηνής. Κουπόνι οικονομικής ενίσχυσης: 5 Ευρώ. Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00.

Για περισσότερες πληροφορίες για των αγώνα των εργαζόμενων και των απολυμένων από τα καταστήματα μετρόπολις στο blog τους εδώ

Απολυμένοι από τα καταστήματα Metropolis  Συνέχεια ανάγνωσης Συναυλιακό διήμερο αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης των απολυμένων στα καταστήματα metropolis (28-29/11/2012)

Εργαζόμενοι/απολυμένοι Metropolis:Συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι την ολοκληρωτική του δικαίωση

Μπορεί να πουλάει γκλαμουράτη μούρη και να προβάλλεται ως επιτυχημένος νέος επιχειρηματίας αλλά, για εμάς τους εργαζόμενους και απολυμένους στα καταστήματα Metropolis, ο Ανδρέας Κουρής (ιδιοκτήτης του ομίλου MAD) δεν είναι τίποτε άλλο από ένας κοινός απατεώνας.
Γιατί, μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί ένας επιχειρηματίας που μέσα σε μόλις τρία χρόνια από τότε που εξαγόρασε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis κατάφερε να την εξαφανίσει από το χάρτη βάζοντας λουκέτο σε 12 καταστήματα, πραγματοποιώντας 180 απολύσεις, αρνούμενος να καταβάλει τις αποζημιώσεις στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων που πέταξε στην ανεργία.
Γιατί, το λιγότερο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί ένας εργοδότης που χρωστάει μισθούς 5 και πλέον μηνών σε εργαζόμενους και απολυμένους. Και, γιατί, επιεικώς έτσι, μπορεί να χαρακτηριστεί ο συγκεκριμένος εργοδότης που, αφού φέσωσε με τεράστια χρέη εργαζόμενους, Δημόσιο, δισκογραφικές εταιρείες και εκδοτικούς οίκους, εντάσσει τα Metropolis στο περιβόητο «άρθρο 99» και, 17 μήνες μετά, δεν έχει υποβάλει -ως όφειλε- «σχέδιο εξυγίανσης» το οποίο υποτίθεται θα διασφάλιζε τις θέσεις εργασίας.  Συνέχεια ανάγνωσης Εργαζόμενοι/απολυμένοι Metropolis:Συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι την ολοκληρωτική του δικαίωση