Αφίσα της συλλογικότητας μας που κολλιέται σε ΟΑΕΔ και Γειτονιές της Αθήνας

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΥΝ ΜΕ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ, ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Ν.3986/2011: Από 1/1/2013 αν ο άνεργος τα τελευταία 4 χρόνια έχει πάρει επίδομα ανεργίας για 450 μέρες, τότε χάνει το δικαίωμα στην επιδότηση. Αν έχει επιδοτηθεί για λιγότερες από 450 μέρες, δικαιούται επιδότησης τόσο όση είναι η διαφορά με τις ημέρες που έχει ήδη επιδοτηθεί. Από το 2014 το όριο είναι οι 400 μέρες.

ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ:
– επίδομα ανεργίας για όλους-ες χωρίς προϋποθέσεις, που να καλύπτει τις ανάγκες μας για όλο το χρονικό διάστημα της ανεργίας
– καταλήψεις των χώρων εργασίας και επαναλειτουργία κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση

– προκύρηξη της συλλογικότητας μας που μοιράστηκε στις 20/12 στα προπύλαια στο κάλεσμα του σωβα για πορεία ανέργων –

Σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο κοινωνικό τοπίο, η πραγματικότητα που αφορά στους ανέργους κινείται ραγδαία προς το δυσμενέστερο. Όλες οι αλλαγές που προκύπτουν μέσα από τις ρυθμίσεις των τελευταίων εγκυκλίων του ΟΑΕΔ και του τρίτου κατά σειρά Μνημονίου, του Νοεμβρίου 2012, συνιστούν «σκλήρυνση» των όρων και των προϋποθέσεων στην επιδότηση ανέργων αλλά και στο είδος και ύψος των παροχών. Καταργούν ειδικά επιδόματα και βοηθήματα, ενώ δίνουν ένα συντριπτικό «χτύπημα» στους άνεργους: αν τα τελευταία 4 χρόνια έχεις επιδοτηθεί για πάνω από 450 ημέρες, χάνεις το δικαίωμα στην επιδότηση. Αυτό σημαίνει, πως σε ένα περιβάλλον επιδεινούμενης ύφεσης, απολύσεων κι ανεργίας, ένα μεγάλο και διαρκώς αυξανόμενο τμήμα του άνεργου δυναμικού αποκλείεται από οποιαδήποτε βοήθεια. Οι εποχιακά εργαζόμενοι/μακροχρόνια άνεργοι πετιούνται στον Καιάδα.

 Το Μνημόνιο 3 στο σύνολο του, συνιστά καρφί στο φέρετρο που έχουν ετοιμάσει για την εργατική τάξη. Ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ακόμα περισσότεροι φόροι, ακόμη λιγότερα δικαιώματα, πλήρης διάλυση εργασιακών σχέσεων κ.ο.κ. Πυροδοτεί στο έπακρο τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, σπρώχνοντας μας ολοένα και πιο βαθιά στην φτώχεια και στην ύφεση. Μέσα σε αυτό το φαύλο κύκλο της καταστροφής, «μη-βιώσιμο» δεν είναι μόνο το χρέος, όπως είθισται να λέγεται. «Μη-βιώσιμη» είναι η καθημερινότητα για τους σχεδόν 2.000.000 ανέργους της χώρας που αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, για τους ελαστικά «εργαζόμενους» και για τους σύγχρονους σκλάβους προγραμμάτων τύπου «κοινωφελούς εργασίας», για τους εργαζόμενους που δουλεύουν απλήρωτοι επί μήνες, τρέμοντας κάτω από την απειλή της απόλυσης και του εφιάλτη της ανεργίας. «Μη-βιώσιμο», τελικά, είναι το ίδιο το σύστημα τους που σπέρνει τον όλεθρο, καταστρέφοντας την ίδια του τη μοναδική πηγή άντλησης αξίας, την εργατική δύναμη.

Για να αντιμετωπιστεί η καταστροφή, οι άνεργοι, ως ένα αδιαχώριστο κομμάτι των εργαζομένων, πρέπει να είναι έτοιμοι να παλέψουν άμεσα, έστω και για αυτά τα λίγα που προβλέπει γι’ αυτούς ο «Νόμος». Γιατί δεν τους χρωστάμε τίποτα και δεν πρόκειται να τους χαρίσουμε τίποτα. Γιατί πρέπει μέσα από συλλογικούς αγώνες και δυναμικές διεκδικήσεις, να σπάσουμε τη κατάθλιψη και τη μοιρολατρία. Γιατί σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η δημιουργία ενός μαχητικού κινήματος ανέργων κι επισφαλώς εργαζομένων, που σε κοινή περπατησιά με τους υπόλοιπους εργάτες, θα παλέψουμε για κάθε ζήτημα που αφορά τη ζωή κι αξιοπρέπεια μας. Από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο.

Ωστόσο, η ριζική αντιμετώπιση της ανεργίας και κάθε κοινωνικού δεινού, δεν μπορεί να πραγματωθεί σε ένα «νομικίστικο» επίπεδο διεκδίκησης, πάνω στη βάση των «κατοχυρωμένων» δικαιωμάτων μας. Στην σημερινή εποχή τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Ό,τι ίσχυε πριν, δεν ισχύει τώρα, κι ό,τι ισχύει τώρα θα είναι ξεπερασμένο σε λίγους μήνες. Η οριστική απάντηση στην κοινωνική καταστροφή που ονομάζεται ανεργία, δεν θα δοθεί στις ουρές του ΟΑΕΔ και στις νομικές διατάξεις, αλλά μόνο μέσα από την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την ανατροπή του συστήματος της μισθωτής σκλαβιάς.

Οι άνεργοι οργανωνόμαστε και απαιτούμε: Συνέχεια ανάγνωσης Ενάντια στην Ανεργία και την Εκμετάλλευση →