Το παρόν κείμενο είναι αποτέλεσμα μιας συζήτησης που αναπτύχθηκε μεταξύ ψυχολόγων οι οποίοι εργάστηκαν κατά τα προηγούμενα έτη στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ. Λόγος για να γραφτεί ήταν η ανάγκη να καταθέσουμε την εμπειρία μας και να μοιραστούμε την εικόνα που εμείς είδαμε μέσα από τα προγράμματα αυτά, ως η ελάχιστη κίνηση που μπορούμε να κάνουμε για να εναντιωθούμε στα όσα συμβαίνουν εις βάρος μας. Αφορμή, στάθηκαν οι εξαγγελίες για τις νέες “θέσεις εργασίας” που έρχονται πάλι μέσω ΟΑΕΔ και η προοπτική που αυτές σκιαγραφούν για όλους όσους ζούμε και εργαζόμαστε σε αυτόν τον τόπο.
Τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας ή αλλιώς 5μηνα του ΟΑΕΔ, ισοδυναμούν με ένα -όχι και τόσο νέο εργασιακό καθεστώς (βλ τα προγενέστερα stage) στο πλαίσιο του οποίου προσλαμβάνονται άνεργοι για να εργαστούν σε διάφορες υπηρεσίες και οργανισμούς για 5 μήνες. Οι άνεργοι μπορεί να είναι πτυχιούχοι οποιασδήποτε ειδικότητας ή απόφοιτοι υποχρεωτικής εκπαίδευσης και δεν υπόκεινται σε κάποιο ηλικιακό όριο, αρκεί να είναι άνω των 18. Επομένως, είναι προγράμματα που απευθύνονται σε όλους και όχι μόνο στους νέους ή στους νεοεισερχόμενους στον εργασιακό στίβο. Οι ψυχολόγοι που συμμετείχαν στα προγράμματα αυτά απορροφήθηκαν από δήμους, σχολεία Α’ βάθμιας και Β’ βάθμιας εκπαίδευσης, διευθύνσεις υγείας, παιδικούς σταθμούς, ΚΑΠΗ κ.α.
Τι σημαίνει 5μηνο για έναν ψυχολόγο; Συνέχεια ανάγνωσης Ομάδα Ψυχολόγων για τα 5μηνα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ →

αναδημοσίευση απο alterthess

Σε μια πρωτοφανή κίνηση που δεν έχει ξανασυμβεί στο συνδικαλιστικό χώρο στη Θεσσαλονίκη προχώρησαν ο Π. Τσραμπουλίδης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και ο Γ. Παναγόπουλος πρόεδρος της ΓΣΕΕ.

Οι δύο άνδρες απέστειλαν εξώδικο σε εργάτες της ΕΛΒΟ στη Θεσσαλονίκη επειδή σε ανακοίνωση της παράταξης «Πρωτοβουλία για την Ενότητα εργαζομένων ΕΛΒΟ» που συμμετέχουν, ασκώντας κριτική στις συνδικαλιστικές ηγεσίες τους αποκάλεσαν “εργατοπατέρες”!

«Για μια ακόμη φορά η Συνδικαλιστική εργατοπατερία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ καλούν τους εργαζόμενους σε απεργία εθιμοτυπικού χαρακτήρα. Κάθε χρόνο την παραμονή της ψήφισης του προϋπολογισμού με απεργία «τουφεκιά στον αέρα» προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους και να διαιωνίσουν τα προνόμια τους κοροϊδεύοντας ταυτόχρονα τους εργαζόμενους της χώρας. Στο ίδιο μήκος κύματος και η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου που ψελλίζει ευχές για την αλλαγή πολιτικής, χωρίς να ζητάει την άμεση πτώση της αντιλαϊκής συγκυβέρνησης», ανέφερε η επίμαχη ανακοίνωση που είχαν εκδόσει οι εργαζόμενοι της ΕΛΒΟ, που συμμετέχουν στην «Πρωτοβουλία για την Ενότητα εργαζομένων ΕΛΒΟ».

Συνέχεια ανάγνωσης Με εξώδικο απαντούν ΕΚΘ και ΓΣΕΕ σε…πολιτική κριτική εργαζομένων στην ΕΛΒΟ →

Γιατί έχω την εντύπωση ότι ψεύδονται όσοι κάνουν λόγο για κράτος δικαίου; Θεωρούσα μέχρι σήμερα ότι ζω σε μία χώρα όχι ονειρικά οργανωμένη αλλά τουλάχιστον ότι υπάρχουν νόμοι, σχετικά δίκαιοι που στοχεύουν στην εύρυθμη λειτουργία του τόπου αυτού και όταν καταπατάται το δίκαιο μπορείς, αν όχι να το βρεις, να το διεκδικήσεις. Ίσως είχε δίκιο ο ελεγκτής που μου απέδωσε το χαρακτηρισμό «Ηλίθια».
Ναι, τώρα αποδίδω κι εγώ στον εαυτό μου αυτό το χαρακτηρισμό, γιατί ζούσα εκτός τόπου και χρόνου. Δεν είχα βρεθεί ποτέ αντιμέτωπη με την τόση άμεση αδικία και τη βία. Στην οικογένεια μου, πάντα λύνουμε το όποιο πρόβλημα υπάρχει με το διάλογο, με τη συζήτηση, γιατί όπως λέει και ο πατέρας μου «Για όλα υπάρχει λύση». Έτσι, ποτέ δεν έφαγα ούτε χαστούκι, ούτε για το πιο μεγάλο λάθος μου, αλλά με τις συμβουλές καταλάβαινα το άδικο μου και διόρθωνα τα λάθη μου…Κι έρχεται ένας ξένος, ένας ελεγκτής εισιτηρίων να με χαστουκίσει για το λάθος μου ότι τελείωσα μία σχολή, η οποία δεν έχει άμεση επαγγελματική αποκατάσταση κι έτσι όντας άνεργη δεν είχα να αγοράσω το εισιτήριο των 0,60ευρώ. Πραγματικά αναγνωρίζω το λάθος μου ότι δεν γεννήθηκα σε μία πλούσια οικογένεια, αλλά σε μία αγροτική οικογένεια που με τον κόπο και τον ιδρώτα τους με σπούδαζαν τέσσερα χρόνια, αλλά δεν έχουν πια τη δυνατότητα να με χορηγούν. Είναι μεγάλο το φταίξιμο, ομολογουμένως…. Συνέχεια ανάγνωσης Ελεγκτής χαστούκισε άνεργη επειδή… δεν είχε εισιτήριο →